“Dokuzuncu” anlamına gelir. Muharrem ayının dokuzuncu gününe denir. Hicretin 61. (M.680) yılının Tasua’sında İmam Hüseyin (a.s) ve yarenleri Kufe ordusu tarafından muhasara altına alınmıştı.
O gün, Ehlibeyt’e suyolu bile kapatılmıştı. Herhangi bir yönden olası yardımın gelmesini engellemek için Hüseynîlerin dört bir yanları kontrol altında tutuluyordu. Zaman ilerledikçe Ömerb. Sâd ordusunun tehditleri daha da ciddileşiyor, çadırlara doğru saldırmaya hazırlanıyorlardı.
Tasua günü öğleden sonra Ömer b. Sad, İbn-i Ziyad’dan aldığı emir üzere İmam Hüseyin (a.s) ile savaşmak için hazırlıklarını tamamladı.
Ordudan bir grup, İmam’ın çadırlarına doğru hücuma geçti. İmam (a.s) çadırının yanında kılıcına yaslanarak oturmuştu. Zeyneb (s.a) hücuma geçen askerlerin seslerini işitince, çadırının önünde hafifçe uyuklayan İmam Hüseyin’in (a.s) yanına gelerek onu uyandırdı ve İmam (a.s), o anda gördüğü rüyayı şöyle anlattı: “Allah Resulü bana: “Bize kavuşacaksın” dedi.
İmam Hüseyin (a.s), bir gece daha mühlet verilmesi, o geceyi namaz ve ibadetle geçirebilmeleri için birkaç yareniyle birlikte kardeşi Abbas’ı saldırgan grubun yanına göndererek onlardan izin istedi. Böylece savaş bir gün sonraya ertelenmişoldu.1
İmam Sadık (a.s), İmam Hüseyin’in (a.s) muhasara altına alındığı Tasua günü hakkında şöyle buyurmuştur: “Tasua, öyle bir gündür ki, o gün Hüseyin ve ashabı muhasara altına alınmış, Şam ordusu onların aleyhinde birleşmişti. İbn-i Ziyad ve Ömer b. Sâd, onca atlının bir araya toplanmasına sevinmiş ve o gün Hüseyin ve yarenlerini güçsüz görmüşlerdi. O gün, artık kimsenin Hüseyin’e yardım etmeyeceğine ve Iraklıların ona destek olmayacaklarına kesin olarak inanmışlardı.”2
1- Hayatu’l-İmam el-Hüseyin, c.3, s.161.
2-Sefinetu’l-Bihar, c.1, s.124.
